Τους τελευταίους μήνες τα ΜΜΕ μας βομβαρδίζουν με πληροφορίες για τις "ηρωικές μάχες" του ντόπιου κατεστημένου με την ξένη πλουτοκρατία προκειμένου να σωθεί η παρτίδα και να δούμε φως στο τούνελ. Ταυτόχρονα όμως γινόμαστε μάρτυρες τραγικών καταστάσεων, όπως το αλαλούμ με τα φάρμακα, τις λιποθυμίες παιδιών από ασιτία , την εργασιακή ζούγκλα, τον εφιάλτη της ανεργίας, τα απονενοημένα διαβήματα συνανθρώπων μας και κυρίως το γενικευμένο φόβο και αβεβαιότητα για το αύριο.
Ο μισθός (για όποιον διαθέτει) έχει γίνει φιλοδώρημα και η χώρα μας, σιγά σιγά, μαζί με τις υπόλοιπες Νοτιοευρωπαϊκές χώρες μετατρέπεται σε ζώνη φθηνού εργατικού δυναμικού.
Δηλαδή αν είχαμε επίσημα χρεωκοπήσει πως θα ήμασταν;
Όλα τα παραπάνω είναι το ιδανικό θερμοκήπιο για το άνθος του κακού και αποτελούν εκκολαπτήριο για το αυγό του φιδιού , το ταγμα που ντύθηκε κόμμα και πήρε εκατοντάδες χιλιάδες απελπισμένες και φοβισμένες ψήφους, με βάσιμη πλεον προοπτικη να γίνουν τώρα πάνω από εκατομμύριο.
Αποδεικνύεται ότι τόσα χρόνια, λογής λογής οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά σκάνδαλα δεν ταρακούνησαν καθόλου το λαό, μέχρι την ώρα που είδε τις τσέπες του άδειες.
Κλασική αντίδραση ενός απαίδευτου λαού που από καιρό είχε ξεχάσει την "αιδώ" και τη "δίκη" του Πλάτωνα .
Είδαμε βέβαια την άμεση προσπάθεια του πολιτικού συστήματος με αιχμή του δώρατος τον αθυρόστομο κ.Αντιπρόεδρο να δημιουργεί στο λαό ενοχές για την κατάντια της χώρας με το "όλοι μαζί τα φάγαμε".
Πώς γίνεται όμως στην ποιμαντική σχέση που έχουν (ή πρέπει να έχουν ) οι πολιτικοί ηγέτες με τους πολίτες, να εξισώνεται έτσι απλά η ευθύνη ποιμένα και ποιμνίου, δεν μας το εξήγησαν.
Μετά από όλα αυτά , σημαντικό τμήμα του λαού οδηγείται σε μια συγκεχυμένη κατάσταση που δεν του επιτρέπει να σκεφτεί νηφάλια το αποτέλεσμα των επιλογών του.
Δηλαδή ενώ στη χώρα μας έχουμε την ατυχή εμπειρία να γνωρίζουμε ιστορικά που οδηγούν τα ολοκληρωτικά και φασιστικά καθεστώτα (εντονότερη φαυλότητα,αναξιοκρατία,ανελευθερία, καταπίεση, οικονομικό ξεχαρβάλωμα, δολοφονίες, εθνικές καταστροφές) κάνουμε ότι δεν θυμόμαστε τίποτα από όλα αυτά.
Κάποιοι ζουν με την ψευδαίσθηση ότι το όργανο του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, ο εκτελεστικός βραχίονας της άρχουσας τάξης,θα καθαρίσει την κόπρο του Αυγεία και θα σώσει τη χώρα.
Ε, λοιπόν πλανώνται πλάνην οικτράν.
Σήμερα το θήραμα είναι οι ανήμποροι μετανάστες, αύριο θα είσαι εσύ.
Έτσι αβίαστα τιθεται το ερώτημα.Και τώρα τι;
Κατά τη γνώμη μου είναι πολύ αργά για συγκεκριμένες νομικές ενέργειες εναντίον των "σωτήρων" του έθνους διότι θα φέρουν το αντίθετο αποτέλεσμα.
Απλά πολλοί άνθρωποι που έχουν να πουν πράγματα πρεπει να βγουν από το καβούκι τους, να μιλήσουν στο λαό, να οργανώσουν μια κατάσταση δημοκρατικής ανανέωσης ή και ανατροπής του σημερινού πολιτικού συστήματος και του πολιτικού προσωπικού, δίνοντας όραμα και προοπτική.
Δεν αναφέρομαι γι' αυτό αναγκαστικά στην υψηλή διανόηση της χώρας αλλά στο δημοκρατικό πολίτη της γειτονιάς, του χωριού, της πόλης, ώστε αυτός να δείξει τη γύμνια των επιχειρημάτων των ακραίων καταστάσεων.
Επιβάλλεται το σχολείο και η οικογένεια να διδάξουν αξιοπρέπεια και να μεταλαμπαδεύσουν δημοκρατικά ιδανικά στους αυριανούς
πολιτές.
Πρέπει να αναλάβει ο καθένας το χρέος που του ανήκει και την ευθύνη να μην παραδώσουμε στις νέες γενιές την Ελλάδα της Μελούνας.
Γιώργος Μιχ. Κωστάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Στο ιστολόγιο "Ανάβλοχος" δημοσιεύονται μόνο επώνυμα σχόλια, δηλαδή σχόλια τα οποία, είτε στην αρχή είτε στο τέλος, φέρουν το ονοματεπώνυμο του συντάκτη.