Βασιλική Σουλαδάκη, Αξία, 31/08/2013
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ στις 3 του Σεπτέμβρη του 1974 υπήρξε μια από τις κορυφαίες στιγμές στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας.
Και είναι αλήθεια ότι το ΠΑΣΟΚ το 1974 με την παρουσία του, έδωσε φωνή και προσδιόρισε πολιτικά, την ανάγκη δικαίωσης γενιών και γενιών, για Δημοκρατία, Ισότητα, Κοινωνική δικαιοσύνη, Εθνική ανεξαρτησία.
Τότε το ΠΑΣΟΚ με την ίδρυση του στοιχημάτισε για το ακατόρθωτο και τελικά κέρδισε το στοίχημα.
Το ΠΑΣΟΚ της 3ης του Σεπτέμβρη για πολλούς, φαινόταν ουτοπικό, ότι δηλαδή στόχευε να φθάσει εκεί που δεν μπορούσε. Απαιτούσε όχι μόνο πίστη στις αξίες του και σε εκείνα που πρέσβευε αλλά και ρίσκο όπως και πάνω απ’ όλα τόλμη. Σε πείσμα όμως όλων έφτασε και δικαίωσε, μέσα από συγκρούσεις και συνθέσεις , με ρήξεις αλλά και λάθη, πάντοτε όμως σταθερά, με όραμα για μια καλύτερη Ελλάδα.
Σε αυτή τη μεγάλη πορεία που ξεκίνησε το 1974 το ΠΑΣΟΚ συγκροτήθηκε μέσα από διάφορα ρεύματα της κεντροαριστεράς, έχοντας μονίμως διαλεκτική σχέση συμπόρευσης, με τις ανάγκες της κοινωνίας.
Κατάφερε μέσα από συνθέσεις να εγκολπώσει αντιλήψεις στελεχών με ποικίλες πολίτικες κουλτούρες και ενίοτε διαφορετικές ιστορικές καταβολές και να τις μετατρέψει σε κίνημα μαζικό ,μέσα από την πρωτόγνωρη σύλληψη της λεγόμενης «αυτοοργάνωσης» η οποία δίχως άλλο σημείωσε απόλυτη επιτυχία .
Σήμερα η χώρα αντιμετωπίζει μια οικονομική κρίση χωρίς προηγούμενο στη νεότερη ιστορία του τόπου και το ΠΑΣΟΚ, ορθώς συμμετέχει στην κυβέρνηση σε μια στάση ευθύνης και πληρώνοντας ένα κόστος που δεν του αναλογούσε. Είναι όμως εδώ αντέχει, απευθύνεται ξανά σε όλη την κοινωνία και καλεί σε μια νέα πορεία συστράτευσης, για να βγει η χώρα από το αδιέξοδο.
Κι αυτό γιατί το ΠΑΣΟΚ, δεν γεννήθηκε για να αποτελέσει διάττοντα αστέρα στα δημόσια πράγματα του τόπου….
Σ ‘αυτήν την πορεία, σ ‘αυτήν την προσπάθεια, δεν περισσεύει κανείς, όλοι έχουν θέση.
Σε αυτό το σημείο δεν πρέπει να ξεχνάμε , ότι το ΠΑΣΟΚ διαχρονικά , υπήρξε κίνημα μαζών και όχι κόμμα μηχανισμών και ακριβώς αυτή η κινηματική αντίληψη , με έντονα χαρακτηριστικά αυθορμητισμού , αυτοσχεδιασμού, πολιτικού φιλελευθερισμού ήταν πάντα η δύναμη του.
Ακριβώς αυτή η δυναμική πρέπει να επανεργοποιηθεί με στόχο ένα ΠΑΣΟΚ κίνημα μαζικό, λαϊκό αλλά και οργανωτικά ισχυρό.
Η κοινωνική βάση που διαχρονικά στήριζε το ΠΑΣΟΚ , είναι εδώ , παρακολουθεί και σε αυτήν πρέπει να απευθυνθεί και πάλι.
Όσον αφορά τις σχέσεις του ΠΑΣΟΚ με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις είναι σαφές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ , προσδοκώντας στη διάλυση του ΠΑΣΟΚ μετέρχεται όλα τα μέσα για να το πετύχει .
Ενας ΣΥΡΙΖΑ αυθάδης και αναιδής με απολίτικη συμπεριφορά απέναντι στην κοινωνία, τους θεσμούς και τους πολιτικούς αντιπάλους . Μια «αριστερά» που προπηλακίζει , βρίζει τους πολιτικούς της αντιπάλους, καλλιεργώντας με μίσος και καταστροφική μανία την κοινωνία. Μια «αριστερά» που ούτε στο ελάχιστο δεν συγκρίνεται με την παράδοση του Ηλία Ηλιού και του Λεωνίδα Κύρκου.
Στην πολιτική υπάρχουν αντίπαλοι, όχι εχθροί αλλά δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει το ΠΑΣΟΚ ως μισητό εχθρό.
Όσον αφορά τους φίλους της ΔΗΜΑΡ είναι προφανές, ότι ενώ αναζητούν στρατηγικά τον χώρο τους, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, εκεί δηλαδή που βρίσκεται το ΠΑΣΟΚ, την ίδια ώρα, αρνούνται τις αναγκαίες ρηξικέλευθες πολιτικές επιλογές, που θα δώσουν απάντηση στις αναζητήσεις τους.
Για τη Χρυσή Αυγή και τους Ανεξάρτητους Έλληνες έχω γράψει πολλές φορές . Δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να αποτελέσουν λύση και απάντηση στα προβλήματα της χώρας γιατί πολύ απλά η μεν πρώτη συνιστά ένα καθαρά φασιστικό και ναζιστικό μόρφωμα ενώ το κόμμα του Πάνου Καμμένου με τις ανερμάτιστες υβριστικές θολούρες στο μόνο που παραπέμπει είναι στη γραφική φιγούρα του Πεπε Γκρίλο.
Το ΠΑΣΟΚ λοιπόν μέσα σε όλο αυτό το πολιτικό σκηνικό οφείλει να αναζητήσει και να συμμαχήσει με τον εαυτό του πρώτα απ’ όλα αποκαθιστώντας τα εσωτερικά του ρήγματα . Να απευθυνθεί σε όλους εκείνους με τους οποίους βρέθηκε μαζί στην μεγάλη πορεία του και τώρα κρατούν αποστάσεις, διαμαρτύρονται, ή ακόμα έχουν περάσει απέναντι, και παρατηρούν αμέτοχοι.
Σε αυτή την πορεία προς τα εμπρός , δεν πρέπει να λείψει κανείς ούτε και περισσεύει κανείς , είναι όλοι απαραίτητοι.Για να ξαναγίνει το ΠΑΣΟΚ ο δυνατός κεντροαριστερός πόλος που τόσο ανάγκη έχει χώρα.Και είμαι βέβαιη ότι ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ για άλλη μια φορά θα τα καταφέρει , θα κάνει την υπέρβαση του και θα νικήσει!
Το ΠΑΣΟΚ του μέλλοντος μας περιμένει ….
H Βασιλική Σουλαδάκη ειναι Διεθνολόγος
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΟΥΛΑΔΑΚΗ ΔΙΑΛΕΞΕΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΙΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΜΑΜΑ ΣΟΥ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΣΟΚ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΜΑ ΣΟΥ ΑΛΕΚΑ .
ΠΕΠΩ
Πρώτα από να σας πω πως ήμουν μέλος του ΠΑΣΟΚ από το μακρινό ΄78 μαθητής ακόμα του Λυκείου μέχρι 2 – 3 χρόνια πριν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα μπορούσα να συμφωνήσω έστω και γενικά με το άρθρο σας όμως ανακύπτουν πολλά ερωτήματα .
Το ΠΑΣΟΚ πολύ σύντομα ξέφυγε και από κίνημα μαζών έγινε κίνημα μηχανισμών .
Θα γνωρίζεται φαντάζομαι το μεγάλο έλλειμμα εσωτερικής δημοκρατίας που με ένα τηλέφωνο στο χέρι η συντονιστική επιτροπή άλλαζε πλειοψηφίες σε χρόνο ρεκόρ.
Θα ξέρετε φυσικά το ρόλο του Βουλευτή και του τοπικού άρχοντα στη μοιρασιά της καρέκλας, της μετάθεσης, του διορισμού, της επιδότησης και γενικά του βολέματος.
Μπορώ και να συμφωνήσω για τον ΣΥΡΙΖΑ όμως μια απορία: Ούτε κουβέντα δεν λέτε για τη δεξιά με την οποία το ΠΑΣΟΚ συγκατοικεί στη κυβέρνηση εφαρμόζοντας μια πολιτική εξόντωσης του λαού μας προς όφελος των δανειστών.
Δεν πιστεύω να πειστήκατε και εσείς ότι μας έχουν στη πείνα για το καλό μας;
Δεν πιστεύω να νομίζετε ότι είναι καλό να τρώμε ληγμένα γιατί σαν βεβαιώνω ότι κάνετε λάθος.
Μα αυτή η χρυσή αυγή από πού μας ήρθε; Μήπως οι κυβερνήσεις της Δεξιάς και ορισμένες του ΠΑΣΟΚ με την ανικανότητα τους να δώσουν λύσεις στα προβλήματα του τόπου την πολλαπλασίασαν; Φυσικά και δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αποτελέσει λύση όμως οι ευθύνες των δύο κομμάτων είναι τεράστιες.
Το ΠΑΣΟΚ πρώτα από όλα πρέπει να ξεκαθαρίσει με ποιόν είναι.
Σίγουρα η σημερινή του πολιτική στάση είναι άκρως αντίθετη με την λογική της ιδρυτικής του διακήρυξης.
Μπορεί το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου να συμμαχήσει με τον λαό;
Όχι φυσικά.
Μπορεί το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ και των υπολοίπων να συμμαχήσουν για το όφελος του λαού μας;
Όχι βέβαια.
Και ο λόγος είναι απλός: Μα όλοι αυτοί διέλυσαν τον κοινωνικό ιστό της πατρίδας, και μας παρέδωσαν αμαχητί στην τρόικα.
Πιστεύω πως υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να αναγεννηθεί ένα σοσιαλιστικό κίνημα στη χώρα μας.
Βενιζέλος , ΓΑΠ και ο συρφετός τους να κάνουν την αυτοκριτική τους και να απαλλάξουν τη χώρα από την παρουσία τους. Όσοι είναι για τη φυλακή να ακολουθήσουν τον κ. Άκη και τη σύζυγο του και οι υπόλοιποι μακριά πολύ μακριά σε άλλη γη σ’ άλλα μέρη.
Γιατί είναι πλέον σίγουρο ότι δεν τα φάγαμε όλοι μαζί αλλά μόνο ορισμένοι. Πρέπει λοιπόν να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Αυτοδιάλυση λοιπόν χωρίς τη συμμετοχή των παραπάνω και των συνεργατών τους και προχωράμε σε νέα ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ. ( χωρίς τους ΓΑΠ, Λοβέρδο, Παπακωσταντίνου, Γενηματά , Καρχιμάκη και τους υπόλοιπους.)
Υ.Γ. Δεν αναφέρθηκα σε άλλα κόμματα γιατί δεν είναι της ώρας.
Γ.Πατεράκης