Το ξεπούλημα γίνεται αφιλοκερδώς και για το...καλό μας;

του Σπύρου Βροντινού

Παρατηρώντας τα ‘ταπεινά πόθεν έσχες’ στελεχών που συμμετείχαν ενεργά στην καταστροφή της χώρας, δεν μπορώ παρά να σκεφτώ ότι και ο τσοχατζόπουλος θα παρουσίαζε σήμερα ένα ομοίως ‘ταπεινό’ πόθεν έσχες. Ποιος ‘ανεξάρτητος’ άλλωστε τα έλεγξε ποτέ εις βάθος, ποια η ποινική του ευθύνη για ‘μικρο-παραλήψεις’ και ποιος ο βαθμός εμπιστοσύνης στις αναφορές αυτές;

Όμως πάλι λείπουν πάρα πολλά δισεκατομμύρια με ζεστό χρήμα που εξανεμίστηκαν σε πάρα πολλά ατιμώρητα σκάνδαλα. Σκάνδαλα που πήραν επίσημο συγχωροχάρτι της πολιτείας χωρίς καν δίκη ή έρευνα για το ποιος πήρε τι και πόσο μας κόστισαν, όπως η θωράκιση των τραπεζικών για θαλασσοδάνεια προς τα κόμματα, η τυφλή παραγραφή κάθε είδους ποινικών αδικημάτων υπουργών, κλπ, αλλά και σκάνδαλα που αθωώθηκαν μετά από δίκη. 15 χρόνια μετά το μέγα σκάνδαλο του ΧΑΑ, εδέησαν επιτέλους να δικάσουν κάποιους για να καταλήξουν ότι τίποτα και κανείς δεν έφταιξε; και ας χάθηκαν όλες οι οικονομίες ασφαλιστικών ταμείων και πολιτών υπό τις δημόσιες προτροπές συμμετοχής στον τζόγο Σημίτη και Παπαντωνίου; Όλα τα ‘κόλπα’ στο ΧΑΑ λοιπόν, η μεγάλη αρπαχτή, έγιναν με φυσικό, ανιδιοτελή, ανοργάνωτο και τυχαίο τρόπο, χωρίς κανένα οργανωμένο έγκλημα;…….κορόιδο λαουτζίκο!

Ναι θα ήθελα πολύ να πιστέψω ότι μόνο αυτά προσπορίστηκαν οι επαγγελματίες πολιτικοί του δικομματισμού από την πολύ-δεκαετή καριέρα τους στις κυβερνήσεις της μεταπολεμικής Ελλάδας. Και ότι ακόμα και εάν κατέστρεψαν τον τόπο με τις πολιτικές τους, τουλάχιστον δεν κέρδισαν πέρα από αυτά που οι ίδιοι βάφτισαν δημοσίως ως ‘τα νόμιμα’. Ότι δεν ανήκουν σε καμιά λίστα Λαγκάρντ με μαύρα λεφτά, ακόμα και αν την καταχώνιασαν μακριά από το φως. Ότι δεν θα βρεθούν νέα ιστορικά στελέχη με μπάζες εκατομμυρίων σε μακρινές offshore που κανείς για χρόνια ‘δεν πρόλαβε να ελέγξει’.

Όμως δεν μπορώ. Σκέφτομαι ότι για χρόνια πάμπολλοι από τους μικρότερους και πλέον ταπεινούς αντιπροσώπους των δύο κομμάτων αξίωναν αναίσχυντα χοντρές μίζες της τάξης του 10, 30 ή έως και 50% φουσκώνοντας παράλληλα υπερβολικά, έως και στο 10πλάσιο, την παραμικρή δημόσια εργολαβία, κρατική προμήθεια ή μελέτη. Μπορούμε μόνο να ονειρευτούμε τι ποσά κατέληγαν αντίστοιχα στα μεγάλα αφεντικά τους ώστε και αν κάποιος τους κατήγγειλε η υπόθεση γρήγορα να κουκουλωνόνταν.

Ο Τσοχατζόπουλος μας δίνει μια τάξη μεγέθους της αρπαχτής: ένας κλέφτης-εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Όμως, αναρίθμητες αναφορές σκανδάλων και μαρτυρίες, αθροίζουν τα ποσά πολύ πέρα από αυτά που έκλεψε ο μοναδικός σήμερα επίσημα καταδικασμένος αλλά και όλων όσων δηλώνονται αθροιστικά στα πόθεν έσχες νυν και πρώην στελεχών. Η μεγάλη αρπαχτή των Ολυμπιακών αγώνων, που ακόμα δεν ξέρουμε πόσο κόστισαν αφού σκοπίμως δεν έχει ακόμα κατατεθεί το τελικό πόρισμα (ίσως σε 10-20 χρόνια να το παρουσιάσουν), ανέρχεται οπωσδήποτε σε αρκετά δισεκατομμύρια. Σκεφτείτε λοιπόν αθροιστικά: τόσοι άρπαγες μαζί, μικροί και μεγάλοι, εντός και εκτός κυβέρνησης, τόσες αρπαχτές επί 4 δεκαετίες σε όλη την χώρα….για τι ποσά μιλάμε;

Αναρωτηθήκατε όμως καθώς ξεπουλούν με ‘νομιμοφανείς προφάσεις’ ένα ολόκληρο κράτος, έχοντας βάλει ήδη τα δύο πόδια δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας στο σάκο των δανειστών, εάν κερδίζουν παράνομα χρήματα για τις μεσιτείες τους;

Αναρωτηθήκατε τι άραγε ζεσταίνει τόσο αγκαλιές και καρδιές στελεχών ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ώστε αντί να έχουν πάει στα σπίτια τους ντροπιασμένοι για την καταστροφή που έφεραν, ζουν σφιχταγκαλιασμένοι του σκασμού, ένα θερμό-παθιασμένο ατέλειωτο συγκυβερνητικό έρωτα, ταυτόχρονα ξεπουλώντας με μανία ιερά και όσια προς αποκλειστικό όφελος των δανειστών, αδιαφορώντας χυδαία για τον πεινασμένο κακοποιημένο πολίτη;

Μια διαχρονική απάντηση για το τι συμβαίνει στις χώρες υπό καθεστώς ΔΝΤ, δίδεται από τον, εκ των έσω, απόλυτο γνώστη, καθηγητή του Χάρβαρντ, πρώην αντιπρόεδρο οικονομικών της παγκόσμιας τράπεζας(*) και νομπελίστα οικονομολόγο Joseph E. Stiglitz.  Ήδη από το 2001, σε συνέντευξη του είπε ότι οι τραπεζίτες του ΔΝΤ ζητούν ως πρώτο βήμα ιδιωτικοποιήσεις που κατά τον Stiglitz θα έπρεπε καλύτερα να καλούνται ‘δωροποιήσεις’. Ότι οι εθνικοί ηγέτες αντί να εναντιωθούν στις εκποιήσεις των κρατικών τους εταιριών, χρησιμοποιούν τις απαιτήσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας ως άλλοθι για να φιμώσουν τους τοπικούς επικριτές τους ενώ ξεπουλούν πρόσχαρα τις κρατικές εταιρείες ηλεκτρισμού και νερού. Χαρακτηριστικά προσθέτει κατά λέξη για τους πολιτικούς υπό το ΔΝΤ: ‘Βλέπεις τα μάτια τους να γουρλώνουν στην προοπτική ενός 10% προμήθειας που θα πληρωθεί σε Ελβετικούς λογαριασμούς επειδή απλά αφαίρεσαν μερικά δισεκατομμύρια από την τιμή πώλησης της κρατικής περιουσίας’ (πηγή: δες την 10η παράγραφο και όλη την συνέντευξη στο http://www.gregpalast.com/the-globalizer-who-came-in-from-the-cold/ ),  (* επίσης, για τους στενούς δεσμούς Παγκόσμιας Τράπεζας και ΔΝΤ δες http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_4_13/02/2011_432248 )

Χάρη λοιπόν στην μεθοδική δωροδοκία των πολιτικών ηγετών από το ΔΝΤ, αυτοί ‘δωροποιούν’ την δημόσια περιουσία αποκτώντας ταυτόχρονα τεράστια μαύρα ΜΕΣΙΤΙΚΑ κέρδη. Εδώ βέβαια οι μεταπολεμικοί πολιτικοί ήταν πάντοτε εξοικειωμένοι με την δωροδοκία (δες άρθρα για ΖΙΜΕΝΣ σε εφημερίδες από την δεκαετία του ’50). Όπως και στα Αφρικανικά κράτη, έτσι και στην Ελλάδα οι μίζες συχνά άρχιζαν από 30% και πάνω, καθώς οι ‘δαπάνες’ υπολογίζονταν σε τρίτα: 1/3 μπαξίσι, 1/3 εργολαβικό κόστος και 1/3 εργολαβικό κέρδος….. το πάρτι συνεχίζεται….

Ας μην ξενίζει λοιπόν κανέναν ούτε η δημοσίως προκλητική διαγωγή του κ. Σταυρίδη, πρώην προέδρου του ΤΑΙΠΕΔ και εξόχως έμπιστου της συγκυβέρνησης, που δεν έκρυψε καν τα προσχήματα στο ξεπούλημα του κερδοφόρου ΟΠΑΠ και όπου ο ‘επενδυτής’ χρηματοδοτήθηκε μάλιστα και με δάνειο από ελληνική τράπεζα, δηλαδή στην πλάτη των φορολογουμένων. Αναρωτιέται κανείς: πόσο ρίσκο πήρε εδώ ο ‘επενδυτής’ αλλά και πόσο ενδυναμώθηκε έτσι ο εγχώριος τραπεζικός κλάδος και η χώρα μας;

Επίσης, ας μην ξενίζει κανένα ούτε το ξεπούλημα κάτω του μισού δις των τριών ιστορικών ξενοδοχείων του Αστέρα Βουλιαγμένης και των 304 στρεμμάτων γης, που όπως λέει το ΤΑΙΠΕΔ ‘η περιοχή ανήκει στην υψηλότερη ζώνη τιμών κατοικιών στην Αθήνα’, για κάτω του  1/8 της τιμής του, όταν μια δίκαια πρώτη εκτίμηση στέκει περί τα 4 δίς.

Λέτε λοιπόν το γενικό ξεπούλημα σε ‘συμβολικές’ τιμές τόσο για την κρατική όσο και για την ιδιωτική περιουσία να γίνεται εντελώς αφιλοκερδώς και μόνο για το καλό μας; Λέτε τα πόθεν έσχες να τα μαρτυρούν όλα; Τα συμπεράσματα δικά σας!

Ο Σπύρος Βροντινός ειναι Δρ. Πολιτικός Μηχανικός