Ο Γιάννης Σουλαδάκης για τις ΒΑΠΕ και για το υβριδικό υδροηλεκτικό

Την παρακάτω επιστολή - τοποθέτηση απέστειλε και αναγνώστηκε στη χθεσινή εκδήλωση στο Κράσι ο συντοπίτης μας πρώην ευρωβουλευτής και πρώην υπουργός Γιάννης Σουλαδάκης

ΒΑΠΕ Γενικές παρατηρήσεις

Τα τελευταία χρόνια, έχουν « αδειοδοτηθεί» από την ΡΑΕ, άδειες για ΑΠΕ ( ανεμογεννήτριες, φωτοβολταϊκά, υβριδικά), χιλιάδων ΜW στην Κρήτη. Όλες οι αδειοδοτήσεις, προκειμένου να προχωρήσουν, απαιτούν έγκριση ΜΠΕ.

Στο σύνολό τους σχεδόν οι αδειοδοτήσεις, στηρίζονται σε επιχειρηματικό σχέδιο, του οποίου τα χαρακτηριστικά είναι:

1.Διασύνδεση του δικτύου της Κρήτης με την Ηπειρωτική Ελλάδα.

2.Χρηματοδότηση με τραπεζικά δάνεια ( χωρίς δηλαδή ίδια συμμετοχή ).

3.Χωρίς καμιά εγγυητική επιστολή.

4.Διάρκεια άδειας 25 χρόνια.

Ποια είναι τα τελικά πραγματικά δεδομένα:

1.H ΔΕΗ αδυνατεί να συνδέσει τις νέες μονάδες ΑΠΕ στην Κρήτη.

2.Προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι αιτήσεις, εφ όσον υλοποιηθούν, απαιτείται τουλάχιστον οκταπλάσια χωρητικότητα του υφισταμένου δικτύου της ΔΕΗ, κατά μήκος της Κρήτης.

3.Δεν υπάρχει υποθαλάσσιο δίκτυο διασύνδεσης Κρήτης – Πελοποννήσου.

4. Δεν υπάρχει δίκτυο διασύνδεσης Πελοποννήσου Αθήνας παρά μόνο αυτό της Μεγαλόπολης πολύ μικρής χωρητικότητας.

5. Δεν υπάρχει δίκτυο διασύνδεσης της Ελλάδας με την λοιπή Ευρώπη, παρά μόνο πολύ μικρής χωρητικότητας, είτε αφορά μέσω Βαλκανικών χώρων, είτε μέσω Ιταλίας.

Επομένως, η τυχόν έγκριση ΜΠΕ, θα προσφέρει στους «αδειοδοτούμενους», άδειες 25ετίας χωρίς καμιά υποχρέωση, διότι συνεχώς, θα επικαλούνται την αδυναμία της προσφοράς δικτύου, για να παροχετεύει την παραγόμενη ενέργεια.

Πρακτικά σημαίνει, ότι θα δεσμευτούν από «διάφορους επιχειρηματίες», όλες οι δυνατότητες ΑΠΕ στην Κρήτη για 25 χρόνια, έτσι ώστε, αν σε κάποια χρονική στιγμή, υπάρξει διεθνές ενδιαφέρον για ΑΠΕ, να μην μπορούν να διαπραγματευτούν οι τοπικοί φορείς και το δημόσιο με βάση τα δεδομένα εκείνης της εποχής, υπέρ του δημόσιου συμφέροντος, αλλά οι «αδειοδοτηθέντες», που πρακτικά θα μετατραπούν σε εμπόρους και μεσάζοντες αδειών.

Με βάση τα παραπάνω, δεν πρέπει να ολοκληρωθεί η αδειοδότηση, αλλά να παραμείνει σε εκκρεμότητα «άχρι καιρού», μέχρι δηλαδή, να υπάρξουν πραγματικές συνθήκες υλοποίησης των επενδύσεων, οπότε τότε, πρέπει να προκύψουν με βάση τα νέα δεδομένα, οι όποιες τελικά εγκρίσεις.

Ο μοναδικός προς το παρόν ασφαλής τρόπος είναι, η μη έγκριση των μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων, σε συνδυασμό με άλλες κινήσεις.

Με τα πιο πάνω λίγα, που μπορεί αν χρειαστεί να προκύψει και περαιτέρω τεκμηρίωση, προκύπτει αβίαστα, ότι το τοπικό συμφέρον, αλλά και το οικονομικό συμφέρον του τόπου, ανεξάρτητα από τις όποιες περιβαλλοντικές επιπτώσεις, οι οποίες θα εξεταστούν στην συνέχεια, δεν συμφέρει να ολοκληρωθούν σήμερα, οι αναφερόμενες αδειοδοτήσεις.

Εδώ πρέπει να σημειωθεί, ότι ήδη σε αδειοδοτήσεις μικρομεσαίων φωτοβολταϊκών σε όλη την Ελλάδα, έχει π0αρατηρηθεί παραεμπόριο αδειών.

ΜΠΕ για τα υβριδικά.

Γενικά είναι η κλασσική μελέτη «κονσέρβα», που πάει παντού.

Σε όλες τις παραμέτρους που «ερευνά», αποφαίνεται ότι «εκτιμά», πουθενά δεν αποφαίνεται ότι αποδεικνύονται τα συμπεράσματα, μετά από τεκμηρίωση.

Παραδείγματος χάριν, για τις αναγκαίες ποσότητες νερού, δεν γίνεται καν αναφορά για τις υφιστάμενες δυνατότητες του υδροφορέα, για την ήδη υφιστάμενη υφαλμύρωση, για τί ποσότητες ήδη αντλούνται, για την επιρροή της εκτροπής των πλημυρικών παροχών, όχι μόνο του Οροπεδίου Λασιθίου, στους υδροφορείς της περιοχής των Μαλίων και του Σισίου λόγω φράγματος Αποσελέμη, όταν μάλιστα είναι γνωστό, ότι οι υδροφορείς κατά κύριο λόγο, αποτελούνται από καρστικές σπηλαιώσεις και όχι από υδρομαστεύσεις κλασσικού τύπου υδροφόρου ορίζοντα.

Άλλο παράδειγμα, στην Περιβαλλοντική Μελέτη, αναφέρεται «υπερηφάνως», για ποιο λόγο δεν εγκαθίστανται ανεμογεννήτριες στην Σελένα, την ίδια ώρα που σε άλλους υποψήφιους αδειοδοτούμενους, το αιτούμενο είναι να εγκατασταθούν ανεμογεννήτριες στην Σελένα (όμιλος Κοπελούζου).

Είναι να γελάς και να κλαίς συγχρόνως.

Πέραν όμως των άλλων, όλες οι παράλληλες εγκρίσεις που επικαλείται η ΜΠΕ, έχουν δοθεί το 2001, δηλαδή προ 11 ετών, οι οποίες προφανώς, πρέπει να επικαιροποιηθούν, γιατί μετά από παρέλευση 11 χρόνων, πολλά έχουν αλλάξει.

Σημειώνεται ότι εδώ, δεν γίνεται αναλυτική αντίκρουση της ΜΠΕ, απλώς αναφέρονται ορισμένα «χονδροειδή» θέματα, για να αποδειχθεί η προφανής ανεπάρκειά της, όπως άλλωστε συμβαίνει με κάθε μελέτη «κονσέρβα», η οποία «πάει παντού», που όπως είναι γνωστό, σε αυτού του τύπου τις μελέτες, επιχειρείται με…. ακατάσχετη «απεραντολογία» και «σοβαροφάνεια» να πνίγεται και να αποκρυβεί η ουσία.

Στα καθαρά περιβαλλοντικά, δεν γίνεται σχεδόν καμία αναφορά, ( ΝATURA, Ασιλακόδασος) κλπ, γίνεται αναφορά, σε ορισμένα καθαρά τεχνικά, όπου προτείνονται συγκεκριμένα οι δύο υδατοδεξαμενές, χωρητικότητας 1.200.000 κ.μ νερού η κάθε μία.

Και οι δύο περιγράφονται ότι θα έχουν βάθος περίπου 30 μέτρα, επιφάνεια περίπου 50 στρέμματα ( 50.000 τ.μ ), ότι θα κατασκευαστούν από οπλισμένο σκυρόδεμα και θα έχουν και οι δύο, μορφές τεχνητής λίμνης, με κατασκευή φράγματος αλλά και με εκσκαφή.

Σημειώνεται εδώ, ότι δεν γίνεται καμία αναφορά για την στεγανοποίηση των λεκανών των τεχνητών λιμνών, για τυχόν διαρροές νερού κλπ κλπ.

Από πουθενά στην ΜΠΕ, δεν προκύπτει ότι έχει ληφθεί υπ όψιν αυτή η ανάγκη, π.χ προστασία από σεισμό, θραύση κατασκευών σκυροδέματος, ταχεία εκκένωση δεξαμενών, προβλήματα πλημμυρών και καταστροφών από πιθανή θραύση φράγματος, στεγανός πυρήνας φράγματος, προστασία από πιθανή ανατροπή, η κατάρρευση φράγματος από διαρροή νερού στην θεμελίωση του φράγματος, εδαφολογικές και εδαφοτεχνικές μελέτες κλπ κλπ, όταν μάλιστα και οι δύο λίμνες (δεξαμενές) και κυρίως η πιο ορεινή, βρίσκεται σε πολύ μεγάλο ύψος, σε σχέση με την πόλη των Μαλίων και την ευρύτερη περιοχή.

Λέγεται πχ, ότι η κατασκευή των δεξαμενών, θα γίνει από οπλισμένο σκυρόδεμα, την ίδια ώρα που στα σκαριφήματα εμφανίζεται και στις δύο δεξαμενές, κατασκευή φραγμάτων από εκβραχισμούς κλπ.

Δεν είναι του παρόντος η αναλυτική αναφορά σε αυτό το θέμα, το βέβαιο είναι, ότι η μελέτη που έχει υποβληθεί προς έγκριση, πάσχει βαρύτατα και σε αυτό το θέμα .

Όμως εδώ, υπάρχει ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, πέραν των κλασσικών περιβαλλοντικών η των θεμάτων ασφαλείας.

Στην μελέτη αναφέρεται, ότι για τις κατασκευές από σκυρόδεμα, θα χρησιμοποιηθούν αδρανή υλικά από τους εκβραχισμούς, για την κατασκευή των δεξαμενών.

Μπορεί δηλαδή, κάνοντας χρήση της αδείας, να εγκατασταθούν ουσιαστικά δυο λατομεία, χωρίς να έχουν πάρει άδεια λατομείου, δίπλα στην τουριστική περιοχή των Μαλίων, για να παράγουν δήθεν αδρανή υλικά για τις δεξαμενές αλλά στην πραγματικότητα, να κάνουν εμπόριο η και παραεμπόριο αδρανών υλικών και σκυροδέματος, όπως επανειλημμένα έχουμε δει σε δημόσια έργα, που παίρνουν άδειες λατομικού χαρακτήρα, για τις ανάγκες των έργων και μετατρέπονται σε παράνομα λατομεία.

Υπάρχει δηλαδή ο φόβος, εάν εγκριθεί η ΜΠΕ, να εγκατασταθούν δυο λατομεία εν ονόματι του έργου, ως δήθεν πρώτο στάδιο κατασκευής και στην συνέχεια, οι λοιπές κατασκευές, να παραπεμφθούν στις καλένδες.

Παρατήρηση:

Το σημείωμα αυτό, δεν αποτελεί πλήρη αντίκρουση της περιβαλλοντικής μελέτης, των συνεπειών της, ούτε ένα ολοκληρωμένο σκεπτικό, για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζονται τέτοιου είδους καταστάσεις.

Επισημαίνει απλώς, ορισμένα «χονδροειδή» θέματα, για να δώσει την δυνατότητα και σε μη ειδικούς να πάρουν θέση.

Εάν όμως χρειαστεί, μπορεί να υπάρξει μια πιο ολοκληρωμένη και πιο τεκμηριωμένη τοποθέτηση πάνω στο θέμα και στα καθαρά περιβαλλοντικά, που στο σημείωμα αυτό, ακροθιγώς αναφέρονται, αλλά και στα οικονομικά, αναπτυξιακά και τεχνικά χαρακτηριστικά, αυτών των προτάσεων.

Γιάννης Σουλαδάκης
Πολιτικός Μηχανικός