Του Γιάννη Σουλαδάκη, Υποψηφίου Βουλευτή Επικρατείας ΠΑΣΟΚ
Η χώρα βρίσκεται σε ένα πολύ δύσκολο σταυροδρόμι, στις 17 Ιούνη οι εκλογές, θα δείξουν προς τα πού πρέπει να κινηθεί ,σύμφωνα με τις επιλογές πάντα, του κυρίαρχου λαού.
Στις 6 του Μάη, ο δικαιολογημένα θυμωμένος πολίτης, προσδιόρισε με τιμωρητική στάση τις επιλογές του.
Στις 17 του Ιούνη , το ερώτημα δεν είναι πια το πώς θα τιμωρήσει, αλλά το προς τα πού, με ποιους και πως θα περάσει την στενωπό η χώρα, πως θα βρεθεί σε πορεία διεξόδου και πως θα ξαναδεί φως στο βάθος του τούνελ.
Εμείς οι πολίτες, με την στάση και την ψήφο μας, αναλαμβάνουμε πλήρως τις ευθύνες μας για το μέλλον της χώρας και το μέλλον της χώρας, δεν είναι «παίξε γέλασε», δεν είναι «είπα ξείπα», δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία, «τώρα τα ξέρουμε όλα»!.
Η κρίση είναι παρούσα, σήμερα, χθες, αύριο.
Ο πολιτικός λόγος, ταυτίζεται με την πολιτική πράξη, το πρόγραμμα και η πρόταση αφορά το άμεσο παρόν και όχι πολιτικούς σχεδιασμούς με μεσοπρόθεσμο η μακροπρόθεσμο ορίζοντα, το πρόβλημα είναι άμεσα παρόν, ζητά άμεσες λύσεις, δεν αναστέλλεται, δεν αποσιωπάται.
Οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας, τα κόμματα, κατέθεσαν τις προτάσεις τους.
Το ΠΑΣΟΚ, περισσότερο από ποτέ ώριμο, μιας και αυτό δέχτηκε το κύριο βάρος μια πρωτοφανούς κρίσης, που κατά ένα μέρος ήταν δημιούργημα και δικής του ευθύνης, αλλά ήταν ευθύνη και άλλων, ανασυντάσσει τις δυνάμεις του, για να δώσει την νέα μάχη, για μια νέα προοπτική.
Έχουν γραφεί πολλά για το τι έγινε το 2009, προσωπικά, ήμουν πολύ προβληματισμένος μετά το 2004 και περισσότερο μετά το 2007 στην χώρα, από τον τρόπο διακυβέρνησης της από την Ν.Δ αλλά και από το ΠΑΣΟΚ, είτε σαν Αντιπολίτευση είτε σαν Κυβέρνηση .
Είχα επισημάνει όπως και όπου μπορούσα πολλά πράγματα και βρέθηκα πολλές φορές και σοβαρά προβληματισμένος αλλά και μόνος.
Σήμερα, με την κρίση αξιοπιστίας του πολιτικού λόγου των περισσοτέρων κομμάτων, με τον εύκολο καταγγελτικό η και υβριστικό δήθεν πολιτικό λόγο, η χώρα, βρίσκεται σε βαθύτατη κρίση αξιών.
Ελάχιστοι επισημαίνουν, ότι το πολιτικό πρόβλημα της χώρας, μαζί με το οικονομικό, δεν είναι από μόνα τους αυτοτελή προβλήματα.
Πίσω και από τα δύο υπάρχει τεράστιο πρόβλημα αξιών και αρχών, στο χώρο της οικονομίας, της κοινωνίας, στην αναγκαία συνοχή και αλληλοκατανόηση που πρέπει να διακατέχει μια κοινωνία, για να μπορέσει να προχωρήσει
Το ΠΑΣΟΚ σαφέστατα, διαπερνάται από τα ίδια προβλήματα που διατρέχουν την Ελληνική κοινωνία και οφείλει να τα υπερβεί, για να μπορέσει να δώσει νέες προοπτικές, σε ένα πολύ πιο σύνθετο εθνικό και διεθνές περιβάλλον.
Πολλές φορές βρισκόμαστε σε υπαρξιακή κρίση, του τι πρέπει δηλαδή να κάνουμε, πώς να τοποθετηθούμε.
Πολλές φορές εγώ προσωπικά, έχω κάνει αναδρομές στα 38 χρόνια του ΠΑΣΟΚ, από την 3η του Σεπτέμβρη του 1974, μέχρι σήμερα, προσπαθώ πολλές φορές, κρίνοντας τον εαυτό μου και τους άλλους, να δω την διαδρομή με κριτική σκέψη, επιχειρώντας να δω τα πράγματα αποστασιοποιημένα, από την σκοπιά του μέσου πολίτη και όχι από την θέση του ιδρυτικού μέλους του ΠΑΣΟΚ, που ήταν παρόν την ιστορική μέρα της 3ης Σεπτέμβρη 1974.
Όσο όμως και να σταθώ απέναντι στα 38 χρόνια, δεν μπορώ να εξαφανίσω την καταλυτική παρουσία του ΠΑΣΟΚ, για το καλό του τόπου μας, δεν μπορεί η κρίση των τελευταίων δυόμισι χρόνων, που έχει σοβαρές ευθύνες και το ΠΑΣΟΚ, να διαγράψει μια ιστορία, μια τεράστια προσφορά.
Με προσβάλλει βαθύτατα να κουνούν το δάχτυλο, προσπαθώντας να απαξιώσουν το ΠΑΣΟΚ, διάφοροι «νεόκοποι» του δημόσιου βίου, που με περίσσεια αλαζονεία και αμετροέπεια, έχουν πολύ εύκολες λέξεις στο στόμα, όπως «προδότες», «ψεύτες», «πουλημένοι», «απατεώνες» κλπ και μάλιστα, όταν προφέρονται από δήθεν αριστερές ηγεσίες.
Η αριστερά ποτέ δεν ήταν υβριστής, η διαλεκτική ήταν πάντοτε το όπλο της, βίωσε τραγωδίες και δράματα, απομονώθηκε στο περιθώριο, από τους εθνικόφρονες ως μιάσματα, δεν μπορεί να είναι στην κουλτούρα της αριστεράς, να επιχειρεί να χωρίσει σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς τους πολίτες, ανάλογα με το τι θα ψηφίσουν στις εκλογές, δηλαδή, να έχουμε τους «εθνικόφρονες αντιμνημονιακούς» και τα «μνημονιακά μιάσματα».
Η αριστερά ενώνει τον λαό, δεν τον χωρίζει, ας θυμηθούμε και λίγο Ρίτσο, «εμείς αδελφέ μου τραγουδάμε, για να ενώσουμε τον κόσμο»…
Σε ότι με αφορά, σ αυτή την κρίσιμη πορεία που βλέπουμε πολλές διαφοροποιήσεις, αλλά και πολύ εύκολες στοχοποιήσεις, θα επιχειρήσω, χωρίς να αποτελεί αυθάδεια, μια προσωπική αναφορά για διάλογο, με την ιστορία του ΠΑΣΟΚ και την προσφορά του, μια συμβολική συζήτηση με ανθρώπους που συνυπήρξαμε πολλά χρόνια και τώρα δεν είναι μαζί μας, από τον Κωστή το Κοντοπόδη, το Γιώργη τον Ψαράκη, τον Μπάμπη τον Γεωργακάκη, τον Αντρέα τον Ντούτσο, την Μαρία την Φαφούτη, τον Στέλιο τον Μπαζιάνα, τον Γιάννη τον Κορωναίο, τον Γιώργο τον Καράτση, μέχρι τον Ανδρέα Παπανδρέου, την Αμαλία Φλέμινγκ, την Μελίνα Μερκούρη, τον Γιώργο Γεννηματά, τον Γιάννη Αλευρά, τον Σάκη Πεπονη και τους χιλιάδες επώνυμους και ανώνυμους….
Συζήτησα λοιπόν νοερά μαζί τους, ανθρώπους με προσφορά και αξιοπρέπεια και η απάντηση που πήρα από όλους, ήταν μία, «συνέπεια», «αυτοσεβασμός», «αξιοπρέπεια».
Τώρα, σ αυτή την νέα μάχη του ΠΑΣΟΚ, κανένας δεν πρέπει να είναι ρίψασπις, θλίβομαι για πολλούς, που τους τίμησε η παράταξη και ο απλός πολίτης, που γυρνάνε τώρα στο ΠΑΣΟΚ κουνώντας το δάχτυλο, σαν να μην συμμετείχαν στην πορεία του, στα σωστά η τα λάθη του.
Όμως είμαι σίγουρος, ότι η μεγάλη δημοκρατική παράταξη, ο πολιτικός κορμός που διαχρονικά έδωσε στη χώρα από τον Χαρίλαο Τρικούπη, τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τον Ανδρέα Παπανδρέου, θα θεραπεύσει τα τραύματά της, θα συνεχίσει να είναι παρούσα, ώριμη, ισχυρή, υπεύθυνη και σ αυτή την πορεία, που η πρώτη της μάχη θα δοθεί στις στις 17 του Ιούνη, πρέπει να είμαστε όλοι παρόντες, με συναίσθημα και λογική, σεβασμό για τον πολίτη, για την Ελλάδα.
Σε ότι αφορά την τοποθέτησή μου, από τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Βαγγέλη Βενιζέλο, στην τελευταία τιμητική θέση του ψηφοδελτίου επικρατείας, δεν ερμηνεύεται ως προσωπική δικαίωση, αλαζονική, μακριά από μένα τέτοιες αντιλήψεις, κάθε άλλο, ερμηνεύεται ως δικαίωση εκείνων των εκατοντάδων χιλιάδων, που έχουμε δώσει από κοινού 38 χρόνια, μάχες χαμένες και κερδισμένες, απλά και εγώ, είμαι μια μονάδα, ένα άτομο από αυτούς, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Η πολιτική είναι και ζωή, δεν είναι κυνισμός, είναι λογική είναι και συναίσθημα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Στο ιστολόγιο "Ανάβλοχος" δημοσιεύονται μόνο επώνυμα σχόλια, δηλαδή σχόλια τα οποία, είτε στην αρχή είτε στο τέλος, φέρουν το ονοματεπώνυμο του συντάκτη.