Η κρίσιμη μάχη της Κυριακής

του  Μανώλη Μούστου

ειδικευόμενου Ιατρού

υποψήφιου Βουλευτή με τον ΣΥΡΙΖΑ στο νομό Λασιθίου

Οι πρόσφατες δηλώσεις του πρώην υπουργού υγείας, Α. Λοβέρδου, δεν αφήνουν πια καμία αμφιβολία για το τι μέλει γενέσθαι με τα νοσοκομεία του νομού μας: «Ένα στα πέντε νοσοκομεία της χώρας θα κλείσουν, αλλιώς θα πρέπει το υπουργείο οικονομικών να ενισχύσει αυτές τις δομές, κάτι που είναι αδύνατο». 

Και όλα αυτά με κάνουν να αναρωτιέμαι… Ο ρόλος του κράτους, το οποίο πληρώνουμε με φόρους, χαράτσια, λεφτά στα ασφαλιστικά ταμεία, ποιος είναι; Να δίνει τα λεφτά που μαζεύει (πίνοντας το αίμα του λαού) στις τράπεζες και τους τοκογλύφους, ή να φροντίζει για τις παροχές προς τους πολίτες, όπως υγεία, παιδεία, ασφάλιση, αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις, δηλαδή όλα αυτά που συνιστούν μία αξιοπρεπή ζωή; Να «κουρεύει» με το… «πετυχημένο» PSI τα αποθεματικά των ταμείων και των νοσοκομείων, ή να βάζει σε προτεραιότητα τις ανάγκες των πολιτών;

Παλιότερα μας λέγανε ότι θέλουν να μας κάνουν Ευρώπη. Και είναι αλήθεια… Αλλά δε μας είπαν ποια «Ευρώπη» είχαν στο μυαλό τους. Υπόσχονταν σύγκλιση με Γαλλία και Γερμανία αλλά εννοούσαν τη Λετονία, τη Ρουμανία, την Ουκρανία… Με μισθούς πείνας και ανάλογους όρους διαβίωσης. Χαρακτηριστικό είναι ότι σε όποια χώρα έχει πάει το ΔΝΤ αυξάνεται η θνησιμότητα από φυματίωση, αυτοκτονίες, καρδιαγγειακά νοσήματα. Ένα τέτοιο μέλλον ονειρεύονται και για εμάς. Όταν λένε διέξοδος και ανάπτυξη, μάλλον αυτό εννοούν.

Και με αυτά τα δεδομένα, είμαστε μπροστά σε μία σημαντική μάχη. Οι εκλογές αυτές δεν είναι ίδιες όπως οι προηγούμενες. Από όσες θυμάμαι εγώ, τουλάχιστον. Αν σήμερα δεν τιμωρηθούν οι πολιτικές δυνάμεις που στήριξαν τα μνημόνια και την νέα κατοχή της χώρας μας περιμένουν χειρότερες μέρες, θα συνεχιστεί το ίδιο τροπάρι. Οι εκλογές όμως στις 6 Μάη μπορούν να αποτελέσουν μια στιγμή, που θα αλλάξει την πορεία της χώρας. Μια στιγμή που οι ιθύνοντες θα τιμωρηθούν, που το μνημονιακό μπλοκ θα βγει λαβωμένο από αυτή τη μάχη, όσα τρομοκρατικά διλήμματα και απειλές και αν χρησιμοποιήσουν. Στο δίλημμα μνημόνιο ή χάος, δε μασάμε.

Οι εκλογές αυτές είναι μια στιγμή, που κλείνει έναν κύκλο δύο χρόνων. Δύο χρόνων κατοχής και μνημονίων, αλλά και δύο χρόνων αντίστασης απέναντι σε ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ. Με μαζικές απεργίες, συγκεντρώσεις σε πλατείες, οργάνωση του κόσμου στις γειτονιές. Αυτή η οργή, αυτό το κύμα αμφισβήτησης μπορούν και πρέπει να εκφραστούν σε αυτές τις εκλογές. Να μαυρίσουμε τα κόμματα των μνημονίων και της τρόικας. Να τιμωρήσουμε αυτούς που πουλάνε τη χώρα κομμάτι-κομμάτι, που διαλύουν τα δικαιώματα των εργαζομένων, που μας καταδικάζουν σε δεκαετίες εξαθλίωσης.

Σε αυτές τις εκλογές μπορεί και πρέπει να εκφραστεί η ελπίδα. Η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, που ξεκινάει ακριβώς την επόμενη μέρα. Πολλά μπορούν να γίνουν από τις 7 Μάη και μετά, που θα εκφράζουν τους πόθους και τις ανάγκες του λαού. Αλλά μέχρι τότε είναι κρίσιμο να μπει μέσα σε κάθε σπίτι η φωνή της αντίστασης και του ξεσηκωμού, η φωνή της αμφισβήτησης αυτού του πολιτικού καθεστώτος και η ελπίδα του νέου που μπορούμε να φτιάξουμε. Να μπει σε κάθε σπίτι η ιδέα του άλλου δρόμου, με Πραγματική Δημοκρατία, Ανεξαρτησία, Παραγωγική ανασυγκρότηση για τη χώρα μας. 

Ο δρόμος είναι δύσκολος. Να τολμήσουμε να τον διαβούμε.