Μια απάντηση από τον Αριστείδη Παπαδάκη

Αγαπητέ Γιώργο,

επειδή δε μου επιτρέπει η φόρμα σχολίων να υπερβώ ένα αριθμό λέξεων, παρακαλώ να δημοσιέψεις, αν είναι εύκολο, το παρακάτω κείμενο ως συνέχεια στη συζήτηση στο άρθρο «Μια απάντηση από την Πρωτοβουλία κατοίκων Σπίνας, Φλωρίων, Παλαιών Ρουμάτων και Σέμπρωνα (Αποπηγάδι) σχετικά με τις θέσεις υποψηφίων και κομμάτων για τις Β. ΑΠΕ».

Ευχαριστώ

Αγαπητοί φίλοι,

ευχαριστώ που μου δίνετε τη δυνατότητα να κάνουμε αυτή τη συζήτηση, ακόμα και μέσα στο αρνητικό κλίμα και την πόλωση των εκλογών. Δεν επιδιώκω να πείσω κανένα αλλά μόνο να γίνει λίγο κατανοητός ο τρόπος λειτουργίας και διαμόρφωσης θέσεων μέσα στους Οικολόγους Πράσινους διότι δεν είναι ένα τυπικό συγκεντρωτικό κόμμα ούτε αριστερού ούτε δεξιού τύπου. Έχετε δίκιο όταν αντιλαμβάνεστε ότι μπορεί να υπάρχουν αποχρώσεις στις θέσεις τους τοπικά, εφόσον σε κάθε περιφέρεια δεν υπάρχουν τα ίδια χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα, αν είσασταν κάτοικοι της Κοζάνης ή της Μεγαλόπολης μπορεί να συμφωνούσατε με τους Οικολόγους Πράσινους εκεί οι οποίοι προτείνουν να σταματήσει η εξόρυξη του λιγνίτη, να κλείσουν τα λιγνιτικά εργοστάσια και να εφαρμοστεί μια μεγάλης κλίμακας αποκατάσταση με στροφή στις ΑΠΕ για να απαντήσουν και στο πρόβλημα της απασχόλησης. Ως κάτοικοι Κρήτης ή της Ικαρίας ή αλλού μάλλον θα συμφωνούσατε αρκετά μαζί τους όταν θέτουν το ζήτημα από την άποψη της προστασίας του τόπου τους από την επέλαση των βΑΠΕ. Όλοι τους βέβαια προσπαθούν να μένουν μέσα στο γενικό πλαίσιο των θέσεων του κόμματος για τις ΑΠΕ και το ενεργειακό ζήτημα.

Όταν πήραν θέση οι Οικολόγοι Πράσινοι στην Κρήτη για το ζήτημα των βΑΠΕ ή άλλα εξίσου κρίσιμα τοπικά ζητήματα όπως ο διαμετακομιστικός σταθμός στον κόλπο της Μεσαράς, το αεροδρόμιο στο Καστέλλι, το Κάβο Σίδερο, ο Αποσελέμης, η διαχείριση των σκουπιδιών κ.λπ. κανείς δε τους εμπόδισε ποτέ να έχουν και να υπερασπίζονται τις θέσεις αυτές που εκφράσανε. Άνοιξαν όμως πολλές συζητήσεις με ενδιαφέρουσες εξελίξεις μέσα στο κόμμα. Και βέβαια οι οικολόγοι Πράσινοι θέλουν να έχουν τους συναγωνιστές τους στα κινήματα στην Κρήτη συμμάχους σε αυτές τις συζητήσεις. Διότι υπάρχουν αντιθέσεις μέσα στους Οικολόγους Πράσινους -που ευτυχώς είναι υγιείς και δημιουργικές- και οι οποίες βρίσκονται διαρκώς υπό συζήτηση ενώ οι θέσεις διαμορφώνονται σε ένα διαρκώς μεταβαλόμενο τοπίο. Γίνονται δύο ή και περισσότερα συνέδρια κάθε χρόνο ενώ κάθε μήνα συνεδριάζει ένα πανελλαδικό συμβούλιο. Ταυτόχρονα λειτουργεί, όπως για κάθε μεγάλο ζήτημα, μια καταστατικά θεσμοθετημένη Θεματική Ομάδα για την Ενέργεια και την Κλιματική Αλλαγή στην οποία συμμετέχουν μέλη και μη μέλη και η οποία έχει την υποχρέωση να επεξεργάζεται και να προτείνει θέσεις.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι επιδιώκουν να είναι ένα βαθειά δημοκρατικό κόμμα με αυστηρές αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες έτσι ώστε να μην έρχεται σε αντίθεση ο χαρακτήρας τους με ό,τι προτείνουν για την κοινωνία. Τίποτα όμως δεν είναι δεδομένο. Χρειάζεται πάντα επαγρύπνηση και αγώνας. Υπάρχει, για παράδειγμα στο θέμα μας, μια διαβούλευση σε εξέλιξη για το αν η χώρα πρέπει ή όχι να παράγει από ΑΠΕ ηλεκτρική ενέργεια για εξαγωγή ή όχι. Δεν είναι απλή η απάντηση όταν έχεις την ευθύνη να απαντήσεις σε επίπεδο επικράτειας. Για τα σχέδια τύπου «ήλιος» και για κάθε ανάλογο σχέδιο μεγάλης κλίμακας, υπάρχουν μια σειρά από προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες θα μπορούσαν να εφαρμοστούν ή όχι. Και βέβαια δε θα πρέπει να συγχέει κανείς τις προτάσεις τους για γενικευμένη στροφή σε μια πράσινη οικονομία με την δήθεν «πράσινη ανάπτυξη» που δεν είναι παρά μια νέα επιχειρηματική φούσκα. Σε κάθε περίπτωση, οι Οικολόγοι Πράσινοι βάζουν τις προτεραιότητές τους, όπως η προστασία της βιοποικιλότητας, του τοπίου, των φυσικών πόρων και του περιβάλλοντος, η έμφαση στα έργα μικρής κλίμακας, η έμφαση στην εξοικονόμηση ενέργειας, ο σεβασμός στην άποψη των τοπικών κοινωνιών, στα ανθρώπινα δικαιώματα, στα εργασιακά δικαιώματα κ.λπ.

Σε σχέση με το Δίκτυο κατά των βΑΠΕ, θα ήθελα να θέσω μερικά κρίσιμα ζητήματα για μια δημιουργική συζήτηση. Μερικά από αυτά είναι:

α) Υφίσταται ζήτημα κλιματικής κρίσης ή όχι; Κατά την άποψή μας υπάρχουν σαφείς και ανησυχητικές εκτιμήσεις για τις περιβαλλοντικές, οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και απαιτούμε συγκεκριμένο Σχέδιο Δράσης για την προσαρμογή σε κάθε κατηγορία απειλής.

β) Συμφωνούμε ότι η ελληνική οικονομία ξεχωρίζει ως η πιο σπάταλη και ρυπογόνος μεταξύ των «παλιών» χωρών της ΕΕ; Θέλουμε να προχωρήσουμε σε μια μετα-λιγνιτική εποχή με σχέδιο, με εξοικονόμηση ενέργειας, προώθηση των ΑΠΕ με εξορθολογισμό του θεσμικού πλαισίου και του συστήματος στήριξης τους με αύξηση της εγχώριας προστιθέμενης αξίας και έμφαση στον κτιριακό τομέα; Είναι εφικτό ένα σύστημα ηλεκτρισμού μηδενικών εκπομπών μέχρι το 2050; Πως αντιμετωπίζεται μια τέτοια προοπτική για την Κρήτη; Θα «βολευτούμε» με τους ρυπογόνους πετρελαϊκούς σταθμούς ή θα σχεδιάσουμε το κλείσιμό τους;

γ) Θα συμφωνούσαμε με τις (πραγματικές, όχι τύπου Λεμπιδάκη) πολυμετοχικές εταιρειες ΑΠΕ τοπικής κλίμακας, με συμμετοχή των ΟΤΑ, επαγγελματικών και κοινωνικών φορέων και πολιτών;

δ) Συμφωνούμε ότι η αξιοποίηση κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στη χώρα μας μπορεί να δημιουργήσει πολύ περισσότερα προβλήματα από όσα θα έλυνε; Δεν πρέπει να μιλήσουμε για τις περιβαλλοντικές, οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις και τους κινδύνους; Οι συνέπειες ενός πετρελαϊκού ατυχήματος δε θα ήταν καταστροφικές στις κλειστές μας θάλασσες και στις τουριστικές ακτές μας;

Ελπίζω να είμαστε κάποια στιγμή ώριμοι να ανοίξουμε μια τέτοια συζήτηση στο Δίκτυο. Ελπίζω το Δίκτυο να μπορέσει να απαντήσει στις απειλές όχι μόνο αρνητικά αλλά και με προτάσεις. Ελπίζω να μη φτάσουμε ποτέ να επιλέξουμε τη δαιμονοποίηση και το λαϊκισμό χάριν της αποτελεσματικότητας.

Φιλικά,

Αριστείδης Παπαδάκης